Daarmee hernamen zij het oorspronkelijke maar meestal verwaarloosde idee om in een flatgebouw gemeenschapsfuncties (zij het dan enkel voor bejaarden) te voorzien.  De flats waren zowel voor koppels als alleenstaanden bestemd.  Er was schoonmaakpersoneel voor de flats, een restaurant met gemeenschappelijke maaltijden (vandaar dat er oorspronkelijk geen keuken, maar slechts een minimale kitchenette in elke flat voorzien was).  Verder waren er nog gemeenschappelijke lees- en televisielokalen.  De inkomhal is verzorgd bekleed met natuursteen in een abstract patroon en er is een kleurrijk glas-in-betonraam.  De buitengevels zijn langs de straatzijde kleurrijk met reliëfkeramiektegels afgewerkt.  Resten van de oude stadsomwalling werden op een eerder symbolische wijze in een nieuwe scheidingsmuur opgenomen. De doelgroep was overduidelijk de oude Gentse bourgeoisie en het Frans was dan ook de voertaal in deze seniorie met ca. 45 wooneenheden.  In februari 1973 was het gebouw op de hoek van de Posteernestraat met de Oude Houtlei klaar.  Rond 2000 werden evenwel de gemeenschappelijke voorzieningen afgebouwd.  In 2003 werd de gemeenschapsruimte op het gelijkvloers verkocht en herbestemd tot kantoorruimte.